It's A Kind of Magic

Twee jaar later, na vele edities van Voetjes v/d Vloer is het zo ver: Collinsz Allday neemt afscheid als Artist in Residence binnen het HomeGrown traject.

Op zondag 4 april om 21.00 uur komt HomeGrown voor Collinsz Allday tot een feestelijk einde, LIVE tijdens It's A Kind of Magic! Samen met Team Magic, Els the Drummer, Dj Lynn, Cruiszz & Maiik maakt Collinsz Allday er een feestje van!

Analemma update van Fazle

De live workshop van Analemma op 27 februari was een succes! Heb je behoefte aan het delen van je ervaringen over het huiswerk of de workshop? Stuur Fazle een e-mail via info@fazle.nl. Je kunt ook contact opnemen via Instagram of Facebook.

Wil je op de hoogte blijven van het werk Analemma? Je kunt Analemma hier volgen op Facebook. Identificeer je jezelf als een queer person van kleur, dan kun je Fazle vinden in deze Facebook groep.

Fotografie: Sjoerd Derine

Decolonizing dance class

Iedere woensdag om 19:00 vindt de Decolonizing Dance Class plaats in theater De Vaillant. In deze lessen focust Fazle Sharmahomed zich op de verbinding met de voorouders, en de relatie tussen het hart en de hara/centre of the body.

De lessen zijn open voor iedereen, er is geen ervaring voor nodig. Het is wel een pré als mensen zich identificeren met de strijd voor dekolonisatie.

We moeten op het leven en onze gezondheid proosten, zegt Collinsz

We moeten op het leven en onze gezondheid proosten, zegt Collinsz

Door: Hizir Cengiz

Aan de rode, stalen toren die boven De Vaillant uitsteekt, hangt sinds een paar maanden een meterslange groene doek, met daarop in gele letters ‘Doe het zelf. Doe het samen’. De tekst sluit aan bij de wens van het theater om een huiskamer te zijn voor de mensen uit de buurt. Een cultuurhuis voor de Schilderswijk en Transvaal, noemt de directeur zijn stekkie. Het spandoek moet dienen als opkikker in deze verwarrende tijden, waarin we schermen tegen een pandemie.

Het coronavirus heeft de culturele wereld lamgelegd. De Vaillant besloot daarop miniconcerten te organiseren: vanuit het torentje zingen allerlei artiesten levensliederen in verschillende talen. Anderen rappen of dragen teksten voor. Via grote boxen galmmen de woorden en klanken de wijken in.

De Torenconcerten vormen een initiatief dat de 27-jarige Collinsz Allday – artiestennaam van Collins Siaw – toejuicht. Collinsz heeft een vaste aanstelling in De Vaillant. In die rol reed hij de afgelopen maanden een aantal keer met de Beatmobiel door verschillende wijken. De Beatmobiel is een rood autootje dat de Rotterdammer Olaf Mooij heeft omgetoverd tot een rijdend kunstobject. Gewoonlijk staat de Beatmobiel geparkeerd in de foyer.

Collinsz is ook een van de zogeheten Artists in Residence binnen HomeGrown. Met het project HomeGrown ondersteunt De Vaillant twee jaar lang vijf jonge artiesten bij het opzetten van hun eigen voorstellingen. De Vaillant staat de artiesten financieel bij en stelt al haar ruimte en kennis aan hen beschikbaar.

Twee deelnemers rappen, een ander schrijft een autobiografie, een volgende maakt dansvoorstellingen over onder andere dekolonisatie. Collinsz is de ‘entertainer’ van de vijf. Althans, zo noemt hij zichzelf, omdat het woord alles samenvat wat hij doet: dansen, rappen, MC’en, dirigeren, als orkestleider in de MagicMelody Brassband, en feesten organiseren. ‘Ik gebruik eigenlijk al mijn talenten om mensen te vermaken. En daarom noem ik het entertainen’, zegt Collinsz.

Ook binnen HomeGrown organiseert Collinsz feestjes voor jongeren, met de misschien wat oubollige naam ‘Voetjes v/d Vloer’. Jonge en beginnende DJ’s en rappers krijgen een podium, vaak naast een bekende rapper. De entree is maar een paar euro, omdat de meeste jongeren het thuis niet breed hebben.

Al voor HomeGrown vond Voetjes v/d Vloer driemaal plaats, ook in De Vaillant. Maar nu leert Collinsz het professioneler aanpakken, zegt hij, vooral de communicatie en het financiële gedeelte. De opkomst: keer op keer uitverkocht. In oktober 2019 vond er een editie plaats in het Spaanse Lloret de Mar, omdat Collinsz de mogelijkheid kreeg om ‘op te treden’ in het lokale openluchtzwembad. De laatste editie van Voetjes v/d Vloer was midden juli, toen het even leek alsof we het virus onder de knie hadden.

De filosofie van deze jonge artiest: we moeten feesten – en dan hangt hij net zo lief de slingers op voor anderen. Bij Collinsz geen moeilijkdoenerij, gewoon gezelligheid: we moeten het ervan nemen en proosten op het leven en onze gezondheid.

Zo is hij altijd geweest: de clown, het feestbeest dat anderen in de cirkel trekt, voor ‘de vibe zorgt’. Zo werkt geluk voor Collinsz: wie de ander ermee aansteekt, ervaart het zelf ook.

‘Maar’, zegt hij, ‘Voetjes v/d Vloer is meer dan een simpel feestje’. Het is ook een leerschool voor jonge feestgangers. Veel van de jongeren die erop afkomen, zijn er zonder dat hun ouders dat weten of goed vinden. Of ze komen uit een gezin waarin feesten bezoeken niet gebruikelijk is, met ouders die zelf nooit op stap gingen, zegt Collinsz. Om die reden brengt hij zijn gasten de ‘normen van het uitgaan’ bij, en vertelt hij bijvoorbeeld hoe je je grenzen als meisje bewaakt en dat je zoveel mogelijk je hand op je glas moet houden, zodat niemand drugs of iets anders in je drinken doet.

Toen het virus rond woekerde, stopte Collinsz niet met zijn feestjes: hij verplaatste ze naar Instagram, waar je ze ‘live’ kon meebeleven, thuis. Want onder alle omstandigheden is er tijd en ruimte voor gezelligheid, vindt Collinsz. Zelfs tijdens een pandemie.

BARTALK #18: Death and The Afterlife

BARTALK is een interdisciplinaire serie van storytelling en optredens die plaatsvinden in verschillende cafés in Den Haag. Elk evenement bestaat uit vier optredens van een kwartier over diverse onderwerpen binnen een thema. Alles is mogelijk zolang er geen powerpoint presentatie wordt gebruikt en de presentatie binnen het thema van het evenement valt.

Het thema van deze editie was de dood en het leven na de dood. Dit is vaak een moeilijk onderwerp, en de huidige generatie ervaart een complexiteit door technologie, tradities, beleid die voortdurend verandert, onbegrip tussen verschillende culturen enzovoorts. In deze editie van BARTALK stelden we onszelf de volgende vragen: Hoe rouwen wij om degenen die zijn overleden? Hoe kunnen we omgaan met mensen die om het leven zijn gekomen door geweld? Wat gebeurt er met onze lichaam en data als we overleden zijn? Hoe bereiden we ons voor op de dood in een digitaal tijdperk?

De foto's van BARTALK #18 kun je hier vinden.

Kunst kan genezen, laat Anushthan zien

Kunst kan genezen, laat Anushthan zien  

Door: Hizir Cengiz

Aan de muur bij ons thuis hangt geen kunst. Wel groeide er tot voor kort, zoals bij meer huizen in de Schilderswijk, schimmel aan het plafond en op de binnenmuren van onze  kamers: grote, donkere vlekken. 

Aan huiskamers kun je zien wie in het huis woont: een eenzame man, een groot gezin, een gebroken gezin, een kunstenaar. En het soort huizen reflecteert de ziel van een wijk. Bij ons in de buurt lijken de huizen opeengestapeld en aan elkaar geplakt, slecht onderhouden, uitgeleefd. Wat je dus ook kunt zeggen voor de hele de wijk.

Van huis uit is mij geen interesse voor kunst bijgebracht. Terwijl kunstinstellingen op een steenworp afstand liggen. Met vrienden luisterden we naar teksten van rappers en keken we naar wat kunst op straat.  

Zo zijn er meerdere straten vernoemd naar kunstschilders en hangt er boven de straatnaambordjes een portret of een werk van de schilder. Hier en daar is een stukje gevel bespoten met graffiti, of er hangt een groot mozaïekwerk. ‘Wereldkunst’ staat er bij. En op de hoek van de Wellingtonstraat hangt een levensgroot, rood autootje aan een muur, waarvan ’s avonds de verlichting aangaat. 

Langzaamaan heb ik zelf de waarde van kunst ontdekt. Vooral die van literatuur. Dat je soms jezelf herkent in boeken, dat ze je een schuilplaats bieden, een ontsnapping aan het bestaan – dat in de kern eenvoudig is, maar waarvan wij zelf een moeizame klus maken.

En van Fazle Shairmahomed leerde ik onlangs dat kunst ook kan genezen.

Fazle is danser en een van de vijf Artists in Residence. Binnen het project Homegrown van theater De Vaillant leren de artiesten eigen theaterprogramma’s te maken. Twee jaar lang worden de artiesten begeleid, met financiële steun en een coach. Het is een duwtje in de rug. Want De Vaillant wil voor hen een springplank zijn naar (nog) meer bekendheid.

Een van de programma’s die Fazle onlangs maakte – samen met Farah Rahman – is Anushthan, een dekoloniserend ritueel. Hij voerde het uit in de grote zaal van De Vaillant. Zijn mededanser was Devika Chotoe.

De voorstelling is door hen gemaakt, zoals de foldertekst luidt, ‘in naam van onze voorouders die contractarbeid en het kolonialisme hebben overleefd en in opstand kwamen tegen de uitbuiting, onderdrukking en dehumanisering’. De genezing is broodnodig, volgens de makers. ‘De mechanismen en effecten uit het koloniale verleden zijn nog steeds voelbaar’, zeggen de makers. Anushthan was ‘een gezamenlijk moment om healing tot stand te brengen’.

De dansvoorstelling begint met Devika die henna klaarmaakt op haar altaar, wat onderdeel blijkt te zijn van een ritueel. Daarna loopt ze rond met de henna in een glazen schaal en smeert ze het bij sommige leden uit het publiek in hun handpalm.

Omringd door het publiek maakt Fazle schokkende bewegingen met zijn hele lichaam. De demonen, de pijn, het verleden hebben zich genesteld in zijn lichaam. Zijn geest en lichaam zijn duidelijk niet in harmonie met elkaar. Devika trekt hem omhoog, brengt hem tot rust. Ze toont de kracht van de vrouw.

Aan het eind van de voorstelling raakt Devika vanachter haar altaar in ontroering, terwijl zij naar Fazle kijkt. Eindelijk kan hij als een mens bewegen. Hij wervelt rond. Hij draagt een zwarte rok. Het doet me denken aan een derwisj, een ronddansende soefigeestelijke. Een derwisj wervelt rond om zich met zijn gedachten los te trekken van de wereld. Dat helpt hem dichter bij God te komen. Fazle lijkt zich ook van iets los te trekken. Misschien wel van de last die zijn voorouders droegen, waarvan de littekens ook bij hem nog voelbaar zijn.

Minutenlang wervelt Fazle rond. Steeds sneller. Nog vlugger. Zijn hart klopt in zijn keel. An3, artiestennaam van Andrie van de Kuit, maakt live elektronische muziek. We horen een groep paarden die voorbij stampt, de donder, niet ver weg.

De voorstelling is hypnotiserend, je blijft kijken, het raakt je. Andere bezoekers ervaren het ook zo, vertellen ze me na afloop. 

Dekolonisatie is een voor mij ondoorgrondelijk en – gezien mijn leeftijd en achtergrond – niet meteen herkenbaar verhaal. Ik weet er weinig van. Dat ik toch geraakt wordt, zegt veel over de kracht van kunst en van de makers. Maar het is niet het verhaal achter de voorstelling of het stuk an sich dat me ontroert. Het is vooral de urgentie die Fazle uitstraalt, de drang die hij voelt om zichzelf te genezen, om het verhaal van dekolonisatie te vertellen, die me bij de keel grijpt.

Collinsz Allday

Multitalent Collins danst, rapt en host op het podium. Achter de schermen organiseert hij feest na feest. Zelfs internationaal. “Mensen laten genieten, dat is het beste gevoel dat er is.” 

Instagram: @collinsz.allday | Snapchat: collinszbabyy

Ahmet Gür

Ahmet is violist en cultureel ondernemer in hart en nieren. Zijn doel is groeien: persoonlijk en met zijn eigen muziekschool, maar ook internationaal. “Ik wil bekende mensen betrekken bij mijn projecten zodat zij ambassadeur kunnen zijn voor mijn droom” 

Fazle Shairmahomed

Fazle is performance artist, danser en cultureel antropoloog. Hij maakt dekoloniserende rituelen. “Met mijn kunst en dans hoop ik mensen dichten bij elkaar te brengen door het gesprek aan te gaan over de koloniale geschiedenis die ons allemaal nog steeds vormt”