In memoriam
Adri Duivesteijn
foto: Joost van de Broek
17 maart 2023
Adri was net begonnen aan zijn tweede termijn als bestuursvoorzitter van theater De Vaillant toen het lichaam niet meer wilde. In de wijk die hem zo gevormd heeft en in het theater dat zijn oudste broer John ooit opbouwde, droeg hij bij met zijn denkkracht, visie en enorme betrokkenheid bij bewoners en volksverheffing door kunst en cultuur. Wij missen hem nu al.
Zonder Adri was de Schilderswijk met de stadsvernieuwing vervangen door flats en gras maar zonder ziel. Zonder Adri hadden de Schilderswijk en Transvaal minder stem en zonder Adri had er nooit muziek van de rode toren van De Vaillant kunnen klinken. Als wethouder schakelde hij toparchitecten in en verhief stadsvernieuwing tot culturele event. In zijn kielzog startte zijn broer John een Volksbuurtmuseum dat zich al snel ontwikkelde tot het eerste multiculturele theater van Nederland. Aan dat museum annex theater is De Vaillant schatplichtig.
Adri ging altijd het gesprek aan. Hij wilde gewone mensen kennen en begrijpen en zag in hen het bijzondere. Adri heeft zijn ideologische veren nooit afgeschud en gevormd in de jaren zestig en zeventig was hij een echte sociaaldemocraat. Hij bepleitte goede huisvesting voor arbeiders, vrije artsenkeuze voor iedereen en een podium voor wie niet gehoord wordt. Daarbij was hij een leraar die graag uitlegde hoe het volgens hem echt zat. En Adri was niet bang van een relletje, in de Schilderswijk groeide hij ermee op.
Elke maand mocht ik bij Adri op de koffie. Koekjes, zijn kippen, maar ook zijn liefde voor kunst, architectuur, het leven en voor Liesbeth deelde hij met me. Tegelijk daagde hij me uit, zoals hij het zelf omschreef, om telkens ‘een stap verder te gaan’. Een verwantschap dat ik misschien meer ervoer dan hij, was onze arbeidersjeugd. Ploeterende ouders die soms grote gezinnen opvoedden en hoopten op beter voor hun kinderen. Dedain of goede bedoelingen van ‘betere’ klassen die volop meningen hebben maar niet luisteren. We kennen het, het zijn bronnen van inspiratie voor beter.
De maandelijkse koffies, ik noemde ze weleens audiënties, waren niet altijd makkelijk. Telkens een stap verder, vaak een andere perspectief en tegelijk een meester en leerling verhouding tussen twee volwassen mensen. Ik heb opgekeken naar het intellect van Adri waar geen woord Frans aan was. Ik heb mijn hoofd gebroken op de verschillen tussen zijn en mijn vertrekpunten en ik heb geleerd, veel geleerd.
Nalatenschap van Adri voor De Vaillant is het maandelijkse programma Voetnoot* met Hizir Cengiz. Nalatenschap is ook een visiestuk dat pleit voor meer en professionele ruimte voor cultuur in het hart van de wijken. Op de dag dat Adri overleed nam wethouder cultuur Saskia Bruines het in ontvangst als basis om het volkstheater van de Schilderswijk en Transvaal naar de toekomst te helpen. De toekomst is aan ons, Adri legde daarvoor een nieuw fundament.
Harrie van de Louw
theater De Vaillant - directeur