We zien elkaar misschien nog wel

maar kijken vaak niet verder dan onze neus lang is

en als we niet meteen snappen wat we zien

kijken we alsof we water zien branden

zetten onze oogkleppen op

kijken elkaar met de nek aan

en vergroten zo onze blinde vlek.

Of we kijken elkaar juist op de vingers,

houden een oogje in het zeil

zien allerlei beren op de weg

omdat we door een gekleurde bril kijken

tot we uiteindelijk groen en geel zien

omdat we elkaar het licht in de ogen niet gunnen

en dan raken we zo verblind

dat we dingen zien die er helemaal niet zijn.

Mouna laat zien dat al dat kijken, zien en gluren kan leiden tot hilarische misverstanden. Maar ook dat we misschien te vaak wegkijken en elkaar daardoor uit het oog verliezen. Ze pleit ervoor elkaar liefdevol in gaten te houden.